Jakie są najniebezpieczniejsze choroby zakaźne u kotów?

Nasi koci przyjaciele są narażeni na wiele chorób. Nawet z pozoru drobne dolegliwości mogą wskazywać na poważne problemy zdrowotne. Warto przy tym pamiętać, że niektóre choroby zakaźne u kotów są poważniejsze od innych. Dowiedz się, jakie są najniebezpieczniejsze!

Białaczka kotów

Białaczka kotów to nieuleczalna choroba zakaźna. Wirus jest rozprzestrzeniany poprzez mocz, ślinę, wydzielinę z nosa, jak i kał. Zwierzęta mogą się zarazić chorobą poprzez dzielenie się jedzeniem oraz miskami z wodą, kuwetami, jak i ugryzienie czy wzajemną pielęgnację. Co istotne, kotki mogą przenosić chorobę na swoje potomstwo. Oprócz tego, na białaczkę narażone są niekastrowane, nieszczepione, wychodzące samce – mogą zarazić się wirusem podczas walk z innymi kotami.

Badanie krwi w kierunku badaczki należy wykonać u każdego kota przynajmniej raz w życiu. Warto przy tym pamiętać, że u niektórych zwierząt zarażenie wirusem objawia się niemal natychmiastowo, natomiast u innych kotów – symptomy nie pojawiają się przez dłuższy czas. Białaczka kotów może powodować wiele objawów, takich jak apatia, brak apetytu i chudnięcie, bladość błon śluzowych, stany podgorączkowe, a niekiedy powiększenie węzłów chłonnych. Choroba jednak ostatecznie atakuje układ odpornościowy i prowadzi do niewydolności szpiku kostnego.

Chociaż nie ma lekarstwa na białaczkę kotów, można tej chorobie łatwo zapobiec. Szczepienie zwierząt, trzymanie ich w domu, jak i ograniczanie kontaktu z innymi kotami – wszystko to zmniejsza prawdopodobieństwo zachorowania.

Nabyty niedobory immunologiczny

Wirus niedoboru immunologicznego kotów (FIV) rozprzestrzenia się głównie poprzez rany po ugryzieniu – właśnie dlatego zwierzęta przebywające na zewnątrz, jak i terytorialne kocury są bardziej podatne na infekcje. Gdy dostanie się on do krwiobiegu, może pozostać w stanie uśpienia, póki nie przejdzie w aktywną chorobę.

FIV atakuje układ odpornościowy, więc koty cierpiące na tę chorobę są narażone na częste infekcje. Aby zmniejszyć ryzyko zakażenia, zaleca się trzymanie kota w domu oraz kastrację, aby zapobiec walkom z innymi zwierzętami. Niestety nie ma na tę chorobę szczepionek – jest chorobą nieuleczalną. W przypadku zwierząt chorych należy regularnie kontrolować stan zdrowia kota i odizolować go od zdrowych.

Zakaźne zapalenie otrzewnej

Zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP) jest szeroko rozpowszechnioną, śmiertelną chorobą wirusową. Najbardziej podatne są na nią młode koty. Wirus rozprzestrzenia się poprzez kontakt przez usta i nos z zakażonymi odchodami. Z tego powodu należy dbać o czystość kuwety oraz nie pozwalać obcym kotom na korzystanie z niej.

Objawy zależą od postaci choroby – suchej towarzyszą trudności z oddychaniem, uszkodzenia nerek i wątroby, zaburzenia neurologiczne, natomiast w przypadku wysiękowej występuje gorączka, chudnięcie, trudności w oddychaniu spowodowane gromadzącym się płynem w jamie opłucnowej, jak i powiększenie obwodu brzucha z powodu płynu w jamie brzusznej.

Potwierdzenie diagnozy nie jest łatwe – wymaga przeprowadzenia przez weterynarza badań diagnostycznych. Niestety, to choroba nieuleczalna i śmiertelna. W przypadku kotów cierpiących na mokrą formę FIP do zgonu dochodzi w przeciągu kilku dni lub tygodniu, a przy formie suchej – zwierzęta przeżywają do kilku miesięcy. 

Panleukopenia – nosówka u kotów

Panleukopenia jest wysoce zaraźliwą chorobą wirusową, występującą głównie u kociąt urodzonych przez nieszczepione matki. Kocięta po zarażeniu chorobą prawie zawsze umierają, nawet jeśli są leczone. Wirus rozprzestrzenia się poprzez płyny ustrojowe, kał i pchły, a także jest zwykle przenoszony przez skażoną żywność, miski na wodę, kuwety, a nawet ubrania. Co ważne, pośrednikiem może być też człowiek, który miał kontakt z chorującym zwierzęciem.

Wirus może przebywać poza organizmem zwierzęcia nawet do roku – dlatego w tym okresie po rozpoznaniu choroby nie powinno się przyjmować się w swym domu nieszczepionych kotów!

Nosówka wpływa na przewód pokarmowy i atakuje układ odpornościowy. Koty mogą wtedy doświadczać biegunki, wymiotów, odwodnienia, anemii, a następnie śmierci. Weterynarz może zdiagnozować panleukopenię za pomocą badań krwi.

Co ważne, leczenie choroby rzadko jest skuteczne. Aby zapobiec panleukemii, konieczne jest szczepienie!

Wścieklizna

Wścieklizna jest jedną z najniebezpieczniejszych chorób zakaźnych. Koty są szczególnie na nią narażone, gdyż nierzadko wychodzą na zewnątrz, gdzie spotykają dzikie zwierzęta. Prowadzą też tryb nocny – wtedy mogą spotkać nietoperze, będące częstymi nosicielami wirusa. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt ze śliną chorego zwierzęcia. W ten sposób wirus wnika do tanki podskórnej i mięśni, skąd przemieszcza się do ośrodkowego układu nerwowego.

Okres inkubacji choroby zwykle wynosi 10 dni, jednak wścieklizna może niekiedy przebiegać zwodniczo wolno – może inkubować się w organizmie kota przez tygodnie. Wśród objawów możemy wyróżnić rozdrażnienie, pobudzenie, jak i zachowania strachliwe czy agresywne. Mogą wystąpić nagłe ataki szału, intensywne miauczenie, ślinotok, światłowstręt, bezcelowe chodzenie po domu. Ponadto, możliwe są drżenia mięśni czy drgawki, kłopoty z koordynacją. Końcowa faza wścieklizny wiąże się z wygaśnięciem odruchów rdzeniowych, porażeniem mięśni i nerwów, a także śpiączką. Choroba powoduje niewydolność wielonarządową, przez co po 3-4 dniach większość kotów umiera.

Niestety nie ma lekarstwa na wściekliznę u kotów. Należy jednak pamiętać o profilaktyce – szczepionki są bardzo skuteczne, dlatego każde zwierzę powinno je regularnie otrzymywać. Dodatkowo, warto nie wypuszczać kota na zewnątrz.